شعور موهبت بزرگی است، گنجینه گرانبهایی مانند خود زندگی. انسان به شعور از موجودات دیگر متمایز می شود. اما این شعور به بهای گزافی به دست می آید: جراحت مرگبار. هستی ما تا ابد تحت الشعاع دانستن این نکته است که می بالیم و به اوج شکوفایی می رسیم و روزی ناگزیر پژمرده می شویم و می میریم. از ابتدای تاریخ تاکنون فکر فناپذیری در جان ما ته نشین شده است. چهار هزار سال پیش گیلگمش، قهرمان بابلی، در مرگ دوست خویش، انکیدو با جمله هایی که در سرلوحه آمده...
برچسب های مهم
